Το παιχνίδι είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να το αφήσουμε μόνο στα παιδιά!
Αρπάζοντας το καρότο του μπλογκοπαιχνιδιού που μου πρότεινε ο κοντοχωριανός Σταρχιδικός Φακεμόλης, παίρνω αμπάριζα και βγαίνω:
1.(Ένα γνωστό ρητό από αυτά του προηγούμενου μπλόγκερ)
Δε θέλω να κερδίσω την αθανασία με το έργο μου αλλά με το να μην πεθάνω (Γούντι Άλλεν).
-Επειδή η Αθανασία από παιδί ήταν για μένα το απωθημένο μου, αλλά παρ’ όλες τις προσπάθειες που κατέβαλα, πείστηκα ότι δεν θα την κατακτήσω ποτέ, άλλαξα κατεύθυνση και τα έριξα στην Ελένη που πάντα με γούσταρε!
Ας κάνουμε όμως σοβαρή σημειολογία μέσω του πρωτεργάτη της (25 χρόνια προ Έκο) Θρασύβουλα –σερβιτόρου- Βέγγου:
«Το μόνο σίγουρο πράγμα στη ζωή είναι ο θάνατος»!
2.(Ένα ξένο ρητό που θα επιλέξω εγώ και θα πασάρω στους επόμενους)
Αντί ρητού, ένα ποίημα (του αγαπημένου μου Γιάννη Υφαντή) που παίζει τον ίδιο ρόλο:
Τι τέλεια κατσίκια τα κατσίκια.
Χτες γεννηθήκαν και πώς ξέρουν κιόλας με τόση ακρίβεια
όλα τα κατσικίσια πράγματα!
Θαρρείς και σπούδαζαν κατσικoσύνη
μιά ολόκληρη Αιωνιότητα.
3.(Μια φράση που έχει κατασκευάσει ο προηγούμενος μπλόγκερ).
Σου χαρίζουνε πατάκια μόνο όταν αγοράσεις το αμάξι.
-Για να πάρεις ένα καφέ πρέπει ν’ αγοράσεις ποτήρια.
Κι αν για να φας ψάρι πρέπει να βρέξεις κώλο, τότε για να πιεις μια μπύρα πρέπει να πας στο Μαουτχάουζεν?
4. (Μια φράση που θα κατασκευάσει ο μπλόγκερ και θα πασάρει στους υπόλοιπους).
«Το μπλογκάρισμα δεν είναι για χόρταση»
(Το 2 και το 4 πρέπει να απαντηθούν από τους επόμενους και να προταθούν τα αντίστοιχα - αν έχω καταλάβει κι εγώ καλά).
Θέλω να παραδώσω τη σκυτάλη στον αγαπητό Habilis, στον χαμένο Ντάτα Μπέης, στην νέονυμφευθείσα (σιδερένιοι κι από εδώ!) Γόβα Στιλέτο και στην ξεδιάντροπη Μονί Καλλιγραφίας.
Ετικέτες τα παιδία παίζει, internet
Oταν παιζειs σιγα μαν κατσειs να εξηγησειs .Ο Βεγγοs ειχε πει και το ''ανθρωποι ειμαστε ολοι μια μερα θα πεθανεται''